FRAGMENTUM DĒ FĀBELLĀ GRIMMIĀNĀ 113: DĒ DUOBUS FĪLIĪS RĒGIS
VERSIŌNEM LATĪNAM SCRĪPSIT LEO LATĪNUS
EPISTULA LEŌNĪNA CCLXXIX (p. 47-48)
Cum sedērent ad mensam, rex: »Fīliam meam minimam« inquit, »dāre nōn poterō, antequam nupserint duae nātū māiōrēs«. Tum fīlius et fīlia rēgis erant valdē contristātī, et fīlius rēgis nōn iam scīvit ullum remedium. Tenebrīs obortīs īdem cum fīliā rēgis properē abīit. Cum paulisper iam properāvissent, fīia rēgis semel sē convertit et conspexit patrem sē sequentem. Fīlia: »Oh« inquit, »quid faciāmus? Pater meus nōs sequitur et assequētur. Tē permūtābō in veprem mēque in rosam. Et mediō in vepre certē erō sēcūra«. Pater locum assecūtus, quō fīlius fīliaque steterant, stetit ibi veprēs et in ēius mediō fuit rosa. Rex rosam voluit dēcerpere, sed digitus patris spīnā est punctus, ut īdem nōn posset, quīn domum redīret. Tum uxor ex eō quaesīvit, quārē illōs nōn sēcum addūxisset? Tum rex dīxit sē nihil vīdisse nisi veprem et rosam. Tum rēgīna: »Sī quidem« inquit, »rosam dēcerpsissēs, veprēs certē unā cum rosā hūc vēnisset«. Tum rex iterum profectus est rosam allātūrus. Sed fīlius fīliaque iam procul abīerant per campum et rex semper eōs sequēbātur. Tum fīlia iterum conversa patrem conspexit. Tum dīxit: »Oh, quid nunc faciāmus? Tē permūtābō in ecclēsiam mēque in parochum. Tum stābō ad pulpitum homīliamque habēbō«. Cum autem rex illum locum assequerētur, ubi ambō fuerant, ibidem stetit ecclēsia, et ad pulpitum stābat parochus et homīliam habēbat. Rex homīliam audīvit et domum īit et omnia narrāvit uxōrī. Eadem autem: »Utinam« inquit, »tēcum addūxissēs parochum, ecclēsia ultrō hūc vēnisset. Ah nōn prōdest tē mittere. Nōn possum quīn ipsa abeam«. Cum aliquamdiū migrāvisset, ē procul ambōs illōs conspexit, fīlia rēgis sē convertit et: »Vae nōbis« inquit, »nunc venit māter mea ipsa. Tē in vīvārium permūtābō mēque in piscem«. Māter cum locum assecūta esset, conspexit ibidem magnum vīvārium, in cūius mediō piscis circumsiluit et caput ex aquā prōtendens perquam laetē natābat. Tum māter perquam indignāta tōtum vīvārium ēbibit, ut piscem caperet. At hōc factō tam vehementer nauseāvit, ut tōtam aquam ēvomeret. Dīxit autem: »Videō hīc nullum mihi restāre remedium!«
Comentarios
Publicar un comentario