ILIAS VI, 440-471
440 Hanc autem vicissim allocūtus-est magnus galeam-motāns Hector:
certē et mihi haec omnia cūrae-sunt, uxor: sed perquam graviter
verēcundor Trōjānōs et Trōjānās longa-pepla-trahentēs,
sī, ignāvī instar, ēminus stāns dēvītem proelium:
nec mē animus ita jubet, quoniam didicī esse fortis
445 semper, et prīmōs inter Trōjānōs pugnāre,
tuēns patrisque magnam glōriam, et meam ipsīus.
Bene enim ego hoc sciō in mente et in animō: erit diēs, quando ōlim perībit Ilium sacrum et Priamus, et populus hastae-fraxineae-perītī Priamī.
450 Sed nōn mihi Trōjānōrum tantum cūrae-est dolor in-posterum,
450 Sed nōn mihi Trōjānōrum tantum cūrae-est dolor in-posterum,
neque ipsīus Hecubae, nec Priamī rēgis,
nec frātrum, quī multīque et fortēs
in pulvere ceciderint sub virīs infestīs,
quantum tuī, quando aliquis Achīvōrum aere-lōrīcātōrum
455 lacrimābundam abdūxerit, līberam diem ēripiens,
atque in Argō vīvens ab aliēnā imperātam tēlam texās,
atque aquam ferās ex fonte Messēide, aut Hyperēā,
valdē invīta: dūra autem incumbet necessitās;
et aliquandō quis dīxerit, conspicātus lacrimās fundentem:
460 Hectoris haec est uxor, quī praestāntissimus-erat pugnāndō
460 Hectoris haec est uxor, quī praestāntissimus-erat pugnāndō
Trōjānōrum equum-domitōrum, quando circā-Ilium pugnābant
Sīc aliquandō quis dīcet; tibi autem novus erit dolor
ex-dēsīderiō tālis marītī ad-dēpellendam servīlem diem.
Sed mē mortuum aggesta terra obtegat,
465 antequam tuumque clāmōrem tuamque abreptiōnem audierim!
Sīc fatus, suum fīlium porrectīs-manibus-petiit clārus Hector;
retrō autem puer ad sinum bene-cinctae nūtricis
inclīnātus-est clāmāns, patris cārī aspectum exhorrescēns,
timēns aesque et cristam sētis-equīnis-horridam,
470 terribiliter ā summā galeā nūtāntem intuitus:
rīsit vērō paterque cārus, et venerānda māter.
| GRAECE: 440 τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρωιάδας ἑλκεσιπέπλους, αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο· οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς 445 αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ᾽ ἐμὸν αὐτοῦ. εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώληι Ἴλιος ἱρὴ καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο. 450 ἀλλ᾽ οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, οὔτ᾽ αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ ἐν κονίηισι πέσοιεν ὑπ᾽ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων 455 δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας· καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις, καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης πόλλ᾽ ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ᾽ ἐπικείσετ᾽ ἀνάγκη· καί ποτέ τις εἴπηισιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν· 460 Ἕκτορος ἥδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ᾽ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος χήτεϊ τοιοῦδ᾽ ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ. ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι 465 πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ᾽ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ· ἂψ δ᾽ ὁ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην, 470 δεινὸν ἀπ᾽ ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. ἐκ δ᾽ ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ· |
Comentarios
Publicar un comentario