14 C. PLĪNIUS ACĪLIŌ SUŌ SALŪTEM
(2) Lavābātur in villā Formiānā. Repentē eum servī circumsistunt. Alius faucēs invādit, alius ōs verberat, alius pectus et ventrem, atque etiam - foedum dīctū - verenda contundit; et cum exanimem putārent, abiciunt in fervens pavīmentum, ut experīrentur an vīveret. Ille sīve quia nōn sentiēbat, sīve quia sē nōn sentīre simulābat, immōbilis et extentus fidem peractae mortis implēvit.
(3) Tum dēmum quasi aestū solūtus effertur; excipiunt servī fidēliōrēs, concubīnae cum ululātū et clāmōre concurrunt. Ita et vōcibus excitātus et recreātus locī frīgōre sublātīs oculīs agitātōque corpore vīvere sē - et iam tūtum erat - confitētur. (4) Diffugiunt servī; quōrum magna pars comprehensa est, cēterī requīruntur. Ipse paucīs diēbus aegrē fōcilātus nōn sine ultiōnis sōlācio dēcessit ita vīvus vindicātus, ut occisī solent.
(5) Vidēs quot perīculīs quot contumēliīs quot lūdibriīs sīmus obnoxiī; nec est quod quisquam possit esse sēcūrus, quia sit remissus et mītis; nōn enim iūdiciō dominī sed scelere perimuntur.
(6) Vērum haec hāctenus. Quid praetereā novī? Quid? Nihil, aliōquī subiungerem; nam et charta adhūc superest, et diēs fēriātus patitur plūra contexī. Addam quod opportūnē dē eōdem Macedone succurrit. Cum in pūblicō Rōmae lavārētur, notābilis atque etiam, ut exitus docuit, ōminōsa rēs accidit. (7) Eques Rōmānus ā servō eius, ut transitum dāret, manū lēviter admonitus convertit sē nec servum, ā quō erat tactus, sed ipsum Macedonem tam graviter palmā percussit ut paene concideret. (8) Ita balineum illī quasi per gradūs quōsdam prīmum contumēliae locus, deinde exitiī fuit. Valē.
(1) Rem
atrōcem nec tantum epistulā dignam Larcius Macedō vir praetōrius ā servīs suīs
passus est, superbus aliōquī dominus et saevus,et quī servisse patrem suum
parum, immō nimium meminisset.
(2) Lavābātur in villā Formiānā. Repentē eum servī circumsistunt. Alius faucēs invādit, alius ōs verberat, alius pectus et ventrem, atque etiam - foedum dīctū - verenda contundit; et cum exanimem putārent, abiciunt in fervens pavīmentum, ut experīrentur an vīveret. Ille sīve quia nōn sentiēbat, sīve quia sē nōn sentīre simulābat, immōbilis et extentus fidem peractae mortis implēvit.
(3) Tum dēmum quasi aestū solūtus effertur; excipiunt servī fidēliōrēs, concubīnae cum ululātū et clāmōre concurrunt. Ita et vōcibus excitātus et recreātus locī frīgōre sublātīs oculīs agitātōque corpore vīvere sē - et iam tūtum erat - confitētur. (4) Diffugiunt servī; quōrum magna pars comprehensa est, cēterī requīruntur. Ipse paucīs diēbus aegrē fōcilātus nōn sine ultiōnis sōlācio dēcessit ita vīvus vindicātus, ut occisī solent.
(5) Vidēs quot perīculīs quot contumēliīs quot lūdibriīs sīmus obnoxiī; nec est quod quisquam possit esse sēcūrus, quia sit remissus et mītis; nōn enim iūdiciō dominī sed scelere perimuntur.
(6) Vērum haec hāctenus. Quid praetereā novī? Quid? Nihil, aliōquī subiungerem; nam et charta adhūc superest, et diēs fēriātus patitur plūra contexī. Addam quod opportūnē dē eōdem Macedone succurrit. Cum in pūblicō Rōmae lavārētur, notābilis atque etiam, ut exitus docuit, ōminōsa rēs accidit. (7) Eques Rōmānus ā servō eius, ut transitum dāret, manū lēviter admonitus convertit sē nec servum, ā quō erat tactus, sed ipsum Macedonem tam graviter palmā percussit ut paene concideret. (8) Ita balineum illī quasi per gradūs quōsdam prīmum contumēliae locus, deinde exitiī fuit. Valē.
Comentarios
Publicar un comentario