Petrarcae animosus ascensus Montis Ventosi

FRAGMENTUM DĒ PETRARCAE EPISTULA AD DIONYSIUM DĒ BURGŌ SANCTĪ SEPULCRĪ

[26] Quae dum mīrārer singula et nunc terrēnum aliquid saperem, nunc exemplō corporis animum ad altiōra subveherem, vīsum est mihi Confessiōnum Augustīnī librum, cāritātis tuae mūnus, inspicere; quem et conditōris et dōnātoris in memoriam servō habeōque semper in manibus: pugillāre opusculum, perexiguī volūminis sed infīnītae dulcēdinis. aperiō, lectūrus quicquid occurreret; quid enim nisi pium et dēvōtum posset occurrere?[27] Forte autem decimus illīus operis liber oblātus est. frater expectāns per ōs meum ab Augustīnō aliquid audīre, intentī auribus stābat. Deum testor ipsumque quī aderat, quod ubī prīmum dēfixī oculōs, scriptum erat: «et eunt hominēs admīrārī alta montium et ingentēs fluctūs maris et lātissimōs lapsūs flūminum et oceanī ambitum et gīrōs sīderum, et relinquunt sē ipsōs.» (Aug., conf. 10, 8, 15)

[28] Obstupuī, fāteor; audiendīque avidum fratrem rogāns nē mihi molestus esset, librum clausī, īrātus mihimet quod nunc etiam terrestria mīrārer, quī iamprīdem ab ipsīs gentium philosophīs discere dēbuissem nihil praeter animum esse mīrābile, cuī magnō nihil est magnum.

[29] Tunc vērō montem satis vīdisse contentus, in mē ipsum interiōrēs oculōs reflexī, et ex illā horā nōn fuit quī mē loquentem audīret dōnec ad īma pervēnimus; satis mihi taciti negōtii verbum illud attulerat.

[...]

[33] Quotiens, putās, illō diē, rediens et in tergum versus, cacūmen montis aspexī! et vix ūnius cubitī altitūdo vīsa est prae altitūdine contemplātiōnis humānae, sīquis eam nōn in lutum terrēnae foeditātis immergeret. illud quoque per singulōs passūs occurrēbat: sī tantum sūdōris ac labōris, ut corpus caelō paululum proximius fieret, subīre non piguit, quae crux, quis carcer, quis equuleus dēbēret terrēre animum appropinquāntem Deō, turgidumque cacūmen insolentiae et mortālia fāta calcāntem? [34] et hoc: quotōcuīque accidet, ut ab hāc sēmitā, vel dūrārum metū rērum vel mollium cupīdine, nōn dīvertat? ō nimium fēlix! sīquis usquam est, dē illō sensisse arbitrer poetam:

Fēlix quī potuit rērum cognoscere causās

atque metūs omnēs et inexōrābile fātum

subiēcit pedibus strepitumque Acherontis avārī!

(Verg. Georg. 2, 490-92)

De imāgine:

https://simple.m.wikipedia.org/wiki/File:Van_Gogh_-_%22Les_Alpilles%22,_Berglandschaft_bei_Saint-R%C3%A9my.jpeg

https://www.hs-augsburg.de/~harsch/Chronologia/Lspost14/Petrarca/pca_0401.html

https://books.openedition.org/eua/3583?lang=es