Filius mei Ignatius latinitatem curat (sive parum nocet)

Cārissime popule Italiae!

Recentibus dēclārātionibus ā Lopez Operātōre factīs ubi publica excūsātio Philippī VI Rēgis nostrī Hispānam propter occupātiōnem petebātur, ipsa in consilium īvī hanc epistulam prōmulgāre ad Sergium Matarellam, ducem Italiae Reī Pūblicae, ad gratiās dē occupātiōne Rōmānā ei agendās utque nōbis Hispānīs "grātissimō animō!" dīcat.
In nōmine omnium quī concordēs mēcum fuerint, dīcere volō historiam gentium (ut optimē Pérez Reverte dixit), plēnam esse tenebrārum et lūminis. Hodiē, ante diem VII Kalendās Aprīlis annō MMDCCLXXII a.U.c., ubi nōs Hispānī historiam nostram spectāmus, opportūnissimum esse intellegō quid retrō atque ā tergō fieret(1), labōrāre atque etiam Italicīs grātiam referre dē actū contribuendī ūnam in cultūram cum Hispāniā praesente. Saevitiam condemnēmus praeteritam oblātāsque aestimēmus margarītās. Ō Seneca beāte!

Amīca Sophia scripsit, Ignātius fīlius trāduxit

(1) "quid retrō atque ā tergō fieret, labōrāre": Cic. Div. 1, 49
Imāgo: Justus Tiel, Allēgoria ēducātiōnis Philippī III, ca. MDXC. Mūsēum Prado, Matrītī. 

Comentarios